garip..

kendini eksik anlatsan,

yalan yanlış ya da..  

sonraki anlattığın her şey yarım kalacak, eksik kalacak..

sanki öyle bir temelsiz kalacak da,

zelzeleli bi zemine oturacak gibi geliyor hersey..

yok,

kendini bütün duygunla, içtenliğinle ifade etsen,

neyin varsa konuşsan onları,

eteğindeki bütün taşları döksen,

öylece çırılçıplak kalsan insanların karşısında,

öyle bütün bam tellerini göstermişken hem de..

o zaman da hoop yumuşak karnından bi darbe geliveriyor,

nasılsa çırılçıplaksın sen..

entrika..

son zamanlarda ilişkilerin de, sevmelerin de,
ve askların bile hatta
kimyası değişti.. .
ya da biyolojik olan bu durumlar, kimyaya merak saldı demek daha doğru belki de..

yani, aslında söylemek istediğim;

ben su ilişkilerin genel işleyişi ile ilgili entrikalar kısmına fena takılıyorum..
birinden mi hoslandın misal,
bırak arama, o arasın;
sana mı yazdı; hemen cevap verme gibi gibi. .

yasama dair bi alıntı..

"Sabahın altı buçuğunda bir çalar saatin sesine uyanıp yataktan fırla,
giyin,
zorla bir şeyler atıştır,
sıç,
işe,
diş fırçala,
saç tara,
başka birine büyük paralar kazandırmak
ve sana tanınan fırsat için müteşşekkir olmak için
berbat bir trafiğin içine dal.

Nasıl razı olunur böyle bir yaşama!!"

Charles Bukowski

su..

su akar yatagını bulur. .

bulur da;
bi gelebilsek kendimize..
kendimize gelip de, bi diyebilsek bagıra cağıra,
bi soyleyebilsek avaz avaz..

bırak işte;

su akar yatagını bulur..!

ne zaman ki biz bırakıcaz,

belki de hayat o zaman bizden aldıklarını geri vermek için birseyler yapacak..

bilsem..

şimdi,

basımı omuz bosluguna güvenle yaslayıp uyumayı hayal ettiğim zamanlarsın sen,

öyle sıkı sıkı kemiklerimi kırarcasına sarılmana bütün hasretim..
bir kemanın yayları arasında ağlayarak gerilen,
en huzunlu makamlardan seçilmiş bir bilmece gibi kazınıyorsun habire zihnime..
ben istemedikçe ben oluyorsun boğazımdaki düğümlerde..
umut bile su serpiyorken yüreğimin kurumuş dallarına,
yeşeriyorsam ben çiçek çiçek gönlüne,
koparma..!

varsın hayat kendi yolundan aksın,

bütün çalı çırpısı, börtü böceği ile yol kenarında..
ben kendi yolumu bulurum kaybolsam da,
yeter ki şu kuytuda tut elimi..
bırakma..!

ask..

aslında,

hepimizin hayatında süregelen bir dolu sıkıntı, bos vermişlik, yılmışlık, bunaltı ve bulantılar içimizin çöplüklerinde takılırken,

ve bu çöplüğün gazı ve kokusu haliyle tüm bünyeye yayılırken,
içimizin son çayırında belki, saklı tuttuğumuz, kimseye, ama gerçekten kimseye göstermediğimiz,
gizliden gizliye içimizde büyüttüğümüz tertemiz bir şey var hala..

süregelen duygusal boşluklarımızdan sonra karsımıza çıkan adamları / kadınları ask sanıp,
dahası hayatımızın askı sanıp,
aslında halihazırda bekleyen tahtlarımıza mı oturtuyoruz?

faili mechul..

simdi,

insan 30 yasina gelip de, geriye donup baktığında verdiği kararların nerdeyse tamamının hatalı, dahası birçoğunun yanlış olduğunu görünce,  "ulan bundan sonra bi karar verdiğimde tam tersini yapıyım, belki de doğrudur" içgüdüsü geliştiriyor kendince..

buna yönelik refleksler geliştirip, buna göre adımlayayım diyor bundan sonra biraz da..