basımı
omuz bosluguna güvenle yaslayıp uyumayı hayal ettiğim zamanlarsın sen,
öyle sıkı
sıkı kemiklerimi kırarcasına sarılmana bütün hasretim.. bir kemanın yayları arasında ağlayarak gerilen,
en huzunlu makamlardan seçilmiş bir bilmece gibi kazınıyorsun habire zihnime..
ben istemedikçe ben oluyorsun boğazımdaki düğümlerde..
umut bile su serpiyorken yüreğimin kurumuş dallarına,
yeşeriyorsam ben çiçek çiçek gönlüne,
koparma..!
varsın
hayat kendi yolundan aksın,
bütün çalı
çırpısı, börtü böceği ile yol kenarında.. ben kendi yolumu bulurum kaybolsam da,
yeter ki şu kuytuda tut elimi..
bırakma..!
