ege'me..

3 koca yıl oldu sen geleli oğlum..

bana ilk uzatalı ellerini..

basını göğsüme ilk yaslayalı..
ilk sıvazlayalı ceylan ılığı sırtını..
kokun ilk sızlatalı ciğerimin direğini..
çığlıkların ilk dokunalı yüreğime..
evimi, yüreğimi aydınlatalı..
3 koca yıl oldu..

ilk otuz yaş..

yavaş yavaş emekleyip, ayaklanıp da, koşmaya başladığımız zamanları çarçabuk takip etti çocukluğumuz..

ilk koşmalar, ilk düşmeler..

dizindeki ve yüreğindeki ilk yaralar sonra..
büyüme sancıları,
o sorgusuz sualsiz kontrolsüz kahkahalar,
bi o kadar kontrolsüz ve histerik ağlama nöbetleri
büyüme sancıları,
ilk yüzleşmeler kendinle
ve hayatla elbette,
kırgınlıklar, kızgınlıklar,
başarılar, başarısızlıklar,
ilk aşklarımız,
küsmelerimiz, gitmelerimiz..
ve küsemeyip, gidemeyişlerimiz elbet..

ufalanıp, kurda kuşa yem olan hayallerimizle,

derin küskünlüklerimizle büyüdük!

firar etsek kendimizden..

Bazen öylece durup, dışarı çıkıp, bir de oradan bakmak istiyor insan kendine!

Eğlendiğinde, güldüğünde, sıkıldığında, yorulduğunda,

kahkahalarının tam ortasında yada ağlarken salya sümük,

çıkıp bir de dışarıdan bakmak istiyor ..

Neydim, ne oldum diye,

bana kim ne yapıyor diye,
aslında burada mı olmalıyım diye..
buradayım da, dahası ve onemlisi “mutlu muyum” diye..
“bu muyum” diye..
“bu mudur” diye..