Eğlendiğinde, güldüğünde, sıkıldığında, yorulduğunda,
kahkahalarının tam ortasında yada ağlarken salya sümük,
çıkıp bir de dışarıdan bakmak istiyor ..
Neydim, ne oldum diye,
bana kim ne yapıyor diye,aslında burada mı olmalıyım diye..
buradayım da, dahası ve onemlisi “mutlu muyum” diye..
“bu muyum” diye..
“bu mudur” diye..
Yasarken, içindeyken fark edemiyoruz çoğu kez nerdeyiz,
ya da doğru yerde mıyız,
yada olmamız gereken yerde mi?
Hani karsı koyamıyorsun, söz geçiremiyorsun ya bazen
yaşarken,
belki işte, becerebilsek o minik firarları, öylece durup bakabilsek bize..
kendimizi dısardan görüp de bi değerlendirebilsek
eğrisini doğrusunu öylece haykırabilsek yüzümüze
gözümüzün içine baka baka "yanlış yapıyorsun ulan!" diyebilsek kendimize,
dahası o yanlıştan döndürebilsek bagır cagır. .
sancılansak da, söz gecirebilsek yürege. .
mümkün olsa..
bizim sandığımız hayatlarımız sahiden bizim olsa. .daha mı kolay olur,
bilemedim ki?
olur mu?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder