büyüdüm..

“büyüyünce babamla evlenicem!” diyen küçük kız çocuklarındandım ben de..

Kulaga cok sıradan geliyor değil mi?

ve, evet, cok sıradan..

cok masum..

ve, evet;

babam, ben henüz 10 yasımdayken evden uzaklaşmaya başlayıp,

ben 12 yaşımdayken, benden sadece dokuz yas büyük bir başka kadınla,

başta annemi belki,

ama özünde benim çocuk ruhumu aldatana kadar da, o kadar masumdu..

sonra büyüdüm..

çocuktum, yalnız kaldığımı düşündüm,

büyüdüm..

yarım kaldığımı düşündüm,

biraz daha büyüdüm..

sonra biraz daha..

bir ara delirdim,

orda epey bi büyüdüm..

babamla değilse de, evlendim,

büyüdüm..

sahane bir oğlum oldu,

büyüdüm..

sonra boşandım,

yine büyüdüm..

aldandım..
yanıldım..
düştüm, kalktım..
ve biraz daha büyüdüm..

her gün biraz daha..

yenildiğimi düşündükçe büyüdüm..

yanıldığımı düşündükçe, yine büyüdüm..

ve şimdi,

son gördüğümde hala hayallerinin kırıklarıyla oynayan küçük kızı kaybettim..

elimi bırakıp kaçtı bu sefer sahiden..

hükümsüzdür!