yoksa inanmadığın bi ilişki içinde durmak mı yalnızlığına
inat!
yani,
sırf yalnız kalmayayım, elimi tutan, yanımda duran, birlikte
yürüdüğüm biri olsun diye,
ilişki sürdürmek,
ilişki sürdürmek,
birine koşulsuz inanmak, güvenmek, yüreğini açmak doğru mu,
işe yarar mı?
ya da pansuman mı olur bu ancak yaralarına,
ya da “bi yara bandı lazım” kıvamına gelene kadar mıdır tüm
bu çaba?