"nasılsın.?"

“nasılsın.?”  
aslında genellikle cevabı çok merak edilmeden,
hatta cevabı beklenmeden,
öylesine,
iş olsun diye,
laf olsun diye,
adet yerini bulsun diye sorulan,
dahası cevabı bile düşünülmeden, refleks olarak verilen bi soru olmuş cıkmış hanidir!
…

Gerçek bir “nasılsın” a verilecek ne çok cevabı var halbuki insanın..
Bugun can’ım, dostum, cook uzaktan sadece “nasılsın?” yazan bi mail attığında anladım..

iyiyim sanırım..

bilmem..

ya da daha doğru kelime “garip”.. bi garibim galiba..

kafam karısık..
yarım yamalağım..

yalnız hissediyorum bi yandan,

öte yandan yalnız kalmak istiyorum..

kafa dinliyim diyorum tam mesela,

birileri bağırıp çağırmaya başlıyor..

biraz yorgunum galiba..

biraz yorulmuş, biraz yenilmiş hissediyorum..

biraz yalnız hissediyorum,

kimsem yok gibi..
kimsem olmayacak gibi..

bilmem..

dinlenemiyorum..

kafamı dinleyip sakinleşemiyorum..

sorumluluklarım var bi yandan

ve evet biraz korkutuyor sanırım..

Dedim ya;
gerçekten merak edilerek sorulan “nasılsın”ın cevabı; garibim, evet biraz garibim bu ara..

biraz eksik gibiyim..

biraz fazla..
biraz yarım yamalak..

ağlamak istiyorum mesela, nedensiz..

sonra gülümsüyorum, yine nedensiz..
öyle boşaltasım var yüreğimi..

bakalım..

ama gececek..

iyi olacak..  
olmalı..

umudum var en azından..

planlarım var..
olmalı..