"O".. her ne ise..

varlığımızın bi gerekcesi olmalı hayatta..
ve “O”nu buldugunda, onunla dolup tastıgını hayranlıkla ve şükranla izlemeli,
bunca yıl kaybettiği zamanlara hayıflanıyor olmalı insan..

her akşam yatarken, hayalindeki, benliğindeki o’na ii geceler diyip de kapatmalı sanki gozlerini,
O’ na uyumalı geceleri gozlerini kapadığında,
ve gozunu actığında yine O..
ve O’na uyanmalı sanki her sabah,
"O", her ne ise..
ya da her kimse belki de.. 


O’nun hiç bilmediğim bi kokusu var bende misal,
burnumun direğini sızlatan ben derin nefes aldıkca..
içime işleyen varlığı,
ozlemi var sonra..
hiç dokunmadığım dokusu, parmak uclarımda duruyor sanki.

hayallerimi aklında, yüreğinde kucağında büyüttüğüm kocaman kadın var içimde,
O’nun, ve dahası düşlerinin peşinden tum varlıgı ile koşmaya fena halde meyilli..
sonra kucucuk bi kız cocugu var orda, O’nu bekleyen, yeni yetme bi heyecanla
korktuğunda, kaygılarına birlikte sarılsınlar diye..
koca koca magaralar var içimde,
O’nun ışında spotlanacak kaçışlarım var dehlizlerinden..


ve aslında "O" hep var hepimizin en derinde..
'biri' ya da 'birsey',
ki senin ölesiye ait oldugun en bastan beri,
ve kendini saklayıp, tecrübelerinle büyüttüğün,
adını, anlamını belki de hiç bilmediğin,
belki de hiç bilemeyeceğin
ve fakat,
bulduğunda saniyeler içinde tanıyacağın, anlayacağın
ve O’nun için kendinden, uykundan, duygundan vereceğin
ve sonunda verdiğin herseye değeceğini en derininden, ta iliklerine kadar hissettiğin..

O,
kimine göre aşık olduğun,
kimine göre hayallerin, düşlediğin,
kimine göre hayat,
kimine göre Tanrı,
kimine göre Godot..

ama "O", her ne ise,
O; senin yolun, yolculuğun, vardığın ve an bastan beri olduğun aslında..