fail.. fail again.. fail better..

Herkesin hayatında zor zamanlar vardır, olmustur, gecmiştir, ya da surmektedir..

ama mutlak vardır zor zamanlar.. ve olmalıdır da zaten..


yasarken dunyanın en buyuk acısı sanarız yasadıklarımızı, bundan sonra ayaga kalkamayız sanarız.. artık kesseler acımaz.. acıların en buyugunu(!) yasarken, hep baskasının acılarını, kaygılarını kucumser, “peheey, o da bişey mi deriz..  ben nelerle ugrasıyorum”

oysa herkesin acısı kendine buyuk.. herkesin derdi kendine zor.. herkesin dunyası kendine dar!..

diyeceğim o ki, iyidir dert.. 
tasa, gem iyidir.. dem iyi gider bunlarla..
her dem..

kendine dokunur insan, kendi sınırlarını kesfeder, kendini daha iyi tanır..
ve guclenır her seferinde..

ve daha guclu ayaga kalkar.. 
daha da direnir hayata.. 
daha bi kafa tutar..

hala kaybedecek birseyleri varsa, kaldıysa şayet; 
o zaman daha sıkı tutunur..
yok kalmadıysa, 
daha bi karartır gözünü..

iyidir iyi..
gözünü karartınca bi kez, cesaretini arttırınca, dunya dar gelir, buyursun.. dunya’n da buyur.. yıne dusersin belki, ama yıne kalkarsın, suphesiz..

diyeceğim o ki,
düşmek iyidir dostlar..
direnir, büyür, güçlenir, kalkarız..